Schandaal: minimumloontrekkers in steden vechten om te overleven!

Schandaal: minimumloontrekkers in steden vechten om te overleven!

In Duitsland huurt meer dan de helft van de bevolking, waardoor het land de grootste huurder in de EU is. Volgens het rapport van schwaebische-post.de Ongeveer 21 miljoen huishoudens wonen in huurwoningen, waarbij de helft van de huurders tot het onderste derde deel van de inkomensverdeling behoort. Vooral mensen met een laag inkomen worden getroffen door de stijgende huisvestingskosten, die als een ernstig sociaal probleem worden gezien.

In een verzoek van de linkse politicus Cem Ince aan de federale overheid werden de hoge huur- en verwarmingskosten voor minimumlonen besproken. Het minimumloon bedraagt ​​momenteel 12,82 euro, wat bij een voltijdbaan met 37,5 uur per week een brutosalaris oplevert van 2.083 euro. Na aftrek van de kosten van levensonderhoud van 563 euro blijft netto slechts 1.175 euro over. Voor minimumloontrekkers is het van cruciaal belang dat de redelijke kosten voor huisvesting en verwarming maximaal 612 euro per maand bedragen om geen recht te hebben op sociale bijstand.

Sociale ondersteuning en huurkosten

Iedereen die meer dan 600 euro uitgeeft aan huisvesting en verwarming, heeft de mogelijkheid om staatssteun aan te vragen. De huurprijzen zijn vaak exorbitant, vooral in stedelijke gebieden. Volgens het rapport lag de gemiddelde vraaghuur in de grote steden in 2024 rond de 11 euro per vierkante meter. Dit betekent dat vooral lage inkomens moeite hebben om zelfstandig in hun levensonderhoud te voorzien. Een gemiddeld eengezinswoning van 47,5 vierkante meter kost momenteel zo’n 522 euro, exclusief verwarming en bijkomende kosten.

Cem Ince omschrijft de precaire situatie als een “schandaal” en benadrukt dat zelfs fulltime werknemers afhankelijk zijn van staatssteun. Om dit probleem tegen te gaan, roept Ince op tot een armoedebestendig minimumloon en de introductie van een huurplafond. De politieke discussie omvat ook maatregelen van de federale overheid om de huisvestingssituatie te verbeteren, waaronder een verlenging van het huurplafond en de zogenaamde ‘bouwturbo’, die bedoeld is om het goedkeuringsproces te versnellen.

Bovendien moet worden opgemerkt dat sociale voorzieningen de werkelijke kosten van huisvesting in het eerste jaar van de uitkering dekken, terwijl daarna alleen redelijke kosten kunnen worden gedeclareerd als onderdeel van de ondersteuning van de kosten van levensonderhoud of basiszekerheid. Ook de verwarmingskosten worden vergoed tegen een passend tarief. Deze regelgeving ondersteunt vooral mensen in nood die in huurappartementen wonen.

• Die Kostenübernahme gilt für Mietwohnungen, Eigentumswohnungen und eigene Häuser.
• Umzugskosten sowie Wohnungsbeschaffungskosten können ebenfalls übernommen werden.
• Die Zustimmung des Sozialamts ist vor einem Umzug in der Regel erforderlich.
• Das Sozialamt berücksichtigt neben Kaltmiete auch kalte Nebenkosten und Heizkosten.
• Bei Eigentumswohnungen werden Betriebskosten und Zinsen anerkannt, Tilgungsraten jedoch nicht.

Tegen deze achtergrond wordt duidelijk dat de uitdagingen op de woningmarkt niet alleen individuen treffen, maar ook de samenleving als geheel. Om deze problemen aan te pakken zijn zowel politieke oplossingen als sociale steunmaatregelen nodig.