Geheimen van de Aidlinger-ruïnes: nieuwe plaquette onthult de militaire geschiedenis

Geheimen van de Aidlinger-ruïnes: nieuwe plaquette onthult de militaire geschiedenis

Op de Venusberg bij Aidlingen liggen de ruïnes van een mysterieuze militaire faciliteit uit de Tweede Wereldoorlog, die nu wordt geëerd met een nieuwe gedenkplaat van de plaatselijke geschiedenisvereniging van Aidlingen. Deze plaquette geeft een informatief inzicht in de geschiedenis van de plek, die op 26 december 1944 werd ontdekt door een verkenningsvliegtuig van de Britse Royal Air Force. De ruïne zelf bestaat uit een met mos bedekte betonnen rotonde en een zwaar vergane structuur die sporen van vervlogen tijden onthult.

Het zogenaamde “Bernhard-systeem” maakte deel uit van de vroege radartechnologie voor het bepalen van de positie van vliegtuigen en had een bereik van ongeveer 400 kilometer. De projectmanager van de ondergrondse onderzoeksgroep, Norbert Prothmann, legt de betekenis ervan uit en maakt duidelijk dat het Aidlinger-draairadiobaken het laatste in zijn soort was dat werd voltooid en het enige in Zuid-Duitsland. Het was ontworpen om te worden gebruikt ter verdediging tegen bommenwerpersquadrons die vanuit Frankrijk binnenvlogen.

Historische context van de radarsystemen

De ontwikkeling van deze radartechnologieën was een klein onderdeel van een veel groter programma dat tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitse Luftwaffe werd geïmplementeerd. Het Duitse leger gebruikte een verscheidenheid aan radar-, identificatie- en radioapparatuur (IFF, RDF) om de efficiëntie van hun luchtverdediging te verbeteren. Deze apparaten, genaamd FuG (radioapparaat), speelden een centrale rol in militaire strategieën.

De Wehrmacht blies de faciliteit op 16 april 1945 op, een dag nadat Calw was bezet door Franse soldaten. Interessant is dat de Bernhard-faciliteit werd gebouwd door de Todt-organisatie met behulp van ongeveer 35 dwangarbeiders. De eigenaar van het pand, Wilhelm Breitling, wist tijdens de bouw niet wat er precies werd gebouwd en moest zijn grond na de oorlog terugkopen.

Technologische details van het Bernhard-systeem

De functionaliteit van het roterende radiobakensysteem van Aidlingen was gebaseerd op twee overlappende richtstralen, waardoor het mogelijk werd de positie van vliegtuigen nauwkeurig te bepalen. In een tijd waarin nauwkeurige navigatie door lucht en water cruciaal was, vertegenwoordigde het roterende radiobaken een belangrijke technologische prestatie. Deze radartechnologieën waren echter geen geïsoleerde gevallen; Talrijke systemen zoals de Würzburg-radar en andere FuG-modellen werden ontwikkeld om de Duitse defensiecapaciteit te vergroten.

Zo was de Würzburg-radar, de eerste in zijn soort in Duitsland, vanaf 1940 in gebruik en had een bereik van ongeveer 30 kilometer. Het toont de technologische ambities van die tijd en de noodzaak om te concurreren met de geallieerden. Radars zorgden ervoor dat Duitse jagers visueel met doelen konden communiceren en stonden centraal in de luchtverdedigingsstrategieën.

De hele geschiedenis van de Bernhard-faciliteit en de technische details ervan illustreren hoe belangrijk dergelijke militaire faciliteiten waren tijdens de Tweede Wereldoorlog en hoe ze vanuit het perspectief van vandaag worden bekeken. De ceremoniële onthulling van de plaquette door burgemeester Tasneem Kaufmann en andere aanwezigen is een stap in de goede richting om deze historische locaties te behouden en hun belang voor toekomstige generaties te onderstrepen.