Stammheim: Inzicht in het duistere RAF-verleden in het docudrama!
Het Stammheim-proces van 1975 was een keerpunt in de geschiedenis van de RAF, met als hoogtepunt een nieuw docudrama.

Stammheim: Inzicht in het duistere RAF-verleden in het docudrama!
Op 1 juni 2025 zal het docudrama ‘Stammheim – Time of Terror’ licht werpen op de dramatische periode tussen april 1974 en de zogenaamde ‘Nacht van de Dood in Stammheim’ in oktober 1977. Dit uiterst complexe project reconstrueert het Stammheim-proces, dat begon op 21 mei 1975 en een identiteitsvormende plek werd voor de Rode Legerfractie (RAF). Het proces wordt beschouwd als een van de meest complexe in de Bondsrepubliek Duitsland en vestigt de aandacht op de wegen en acties van de eerste generatie van de RAF - vooral figuren als Ulrike Meinhof en Gudrun Ensslin, die gedurende deze tijd werden opgenomen in de Stammheim-gevangenis. ARD Mediathek meldt dat het docudrama ook originele opnames van het proces en de latere onderzoekscommissie integreert.
Centraal staat Horst Bubeck, een gevangenisofficier die nauw contact had met de gevangenen en na hun dood in oktober 1977 een centrale rol speelde in de onderzoekscommissie. Acteur Moritz Führmann belichaamt Bubeck en biedt het publiek intieme inzichten in het leven van de terroristen op de zevende verdieping van de gevangenis. Volgens Schwäbische biedt het docudrama fascinerende inzichten in het dagelijkse leven van de gevangenen en verwerkt het documenten, audio-opnamen en geheime berichten die tijdens de gevangenschap worden uitgewisseld.
De context van de RAF
De RAF ontstond tegen de achtergrond van een actieve studentenbeweging die sinds 1967 aan belang heeft gewonnen in Duitsland. Figuren als Andreas Baader en Gudrun Ensslin begonnen geweld te bepleiten als middel om de staat te bestrijden. Al in april 1968 staken Baader en zijn handlangers branden aan in Frankfurt en werden na korte tijd gearresteerd. Dit markeerde het begin van een reeks gewelddadige acties die de groep de komende jaren vorm zouden geven. Planet Wissen laat zien dat de RAF in 1971 haar strategie duidelijk definieerde door zichzelf in de documenten van Ulrike Meinhof te presenteren als een organisatie met als doel gewapende strijd.
In mei 1972 vond in Hamburg een beslissende aanval plaats op het Axel Springer Huis, wat leidde tot de grootste klopjacht in de geschiedenis van de Bondsrepubliek. Ten slotte werden de leidende figuren van de eerste RAF-generatie in 1972 gearresteerd en naar de zwaarbeveiligde faciliteit in Stammheim gebracht. De hongerstakingen die daar plaatsvonden en de vraag naar gemeenschappelijke gevangenisomstandigheden gaven inzicht in de wanhoop en vastberadenheid van de groepsleden.
De “Nacht van de Dood in Stammheim”
Het hoogtepunt van dit duistere verhaal vond plaats tijdens de ‘Nacht van de Dood in Stammheim’, toen drie van de vier gevangengenomen terroristen op 18 oktober 1977 zelfmoord pleegden. Deze gebeurtenis vertegenwoordigt een keerpunt in de geschiedenis van de RAF en wordt gedetailleerd beschreven in het docudrama. Er zijn zowel documentaire beelden als re-enactments, wat bijdraagt aan de authenticiteit van de film. Regisseur Niki Stein en scenarioschrijver Stefan Aust leggen de tragedie en gruwel van deze tijd vast, en de vertolkingen van de acteurs onderstrepen de emotionele diepgang van deze gebeurtenissen.
Na de uitzending van het docudrama volgt een documentaire getiteld ‘In de Schaduw van de Moordenaars – De Onbekende Slachtoffers van de RAF’, waarin de getroffen burgers en hun verhalen centraal staan. Dit supplement gaat in op de verstrekkende gevolgen van RAF-terreur voor de samenleving.